Paweł Abramski

Paweł Abramski (ur. 20 lutego 1947 r. w Warszawie) autor powieści kryminalno-historycznych, prawnik, historyk, a wcześniej także poseł i senator. Choć większość życia zawodowego spędził w świecie polityki i administracji, jego największą pasją zawsze była historia – szczególnie ta, która nie mieści się w oficjalnych podręcznikach.

Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim, a w latach 80. zaangażował się w działalność "Solidarności" jako doradca prawny. Po 1989 roku był posłem I kadencji Sejmu z ramienia Kongresu Liberalno-Demokratycznego, a następnie senatorem IV kadencji, związanym z Akcją Wyborczą Solidarność. Po odejściu z czynnej polityki przez wiele lat kierował Polsko-Niemieckim Centrum Młodzieży w Olsztynie. W 2015 roku uzyskał stopień doktora historii na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim, koncentrując swoje badania na działaniach plutonów specjalnych Armii Krajowej w Obwodzie „Rajski Ptak" Wyszków–Wołomin–Radzymin Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej w latach 1940–1944.

Ma też na koncie kilka nietypowych osiągnięć – będąc senatorem, w 2001 roku wygrał 64 tysiące złotych w teleturnieju Milionerzy. Później kilkukrotnie wystąpił w Jeden z dziesięciu, wygrywając jeden z odcinków. Zdobywał również nagrody w Kole Fortuny i Najsłabszym ogniwie. Te epizody tylko potwierdzają zamiłowanie do intelektualnych wyzwań.

Abramski zadebiutował książką W imieniu Polskiego Państwa Podziemnego – osobistą opowieścią o działalności swojego ojca, podporucznika Tadeusza "Szarugi" Abramskiego, oficera i dowódcy Oddziału Specjalnego oraz wykonawcy wyroków Armii Krajowej. Później wydał trzy powieści osadzone w realiach powojennej Polski: Wilcze Złoto, Tajemnice warmińskiego klasztoru i Archiwum Kocha. Łączy je wspólny ton – opowieści o ludziach, którzy muszą wybierać między lojalnością, prawdą a własnym przetrwaniem w czasach, gdy nic nie było oczywiste, a wszystko mogło być pułapką.

Jego proza wyróżnia się skrupulatnym podejściem do realiów epoki – Abramski czerpie z dokumentów, akt śledczych, zapomnianych topografii i osobistych wspomnień. Nie tworzy historii efektownych – raczej głęboko osadzonych, niepokojących i autentycznych. Świadomie unika prostych podziałów na dobro i zło, zamiast tego pokazując moralne dylematy ludzi żyjących w cieniu wojny, donosów i ruin.

Związany z Warszawą i Olsztynem. Pisze nadal, powoli, ale konsekwentnie – zawsze z notatnikiem pod ręką i aktami, które nie chcą się zamknąć.